سندروم منیر چیست و علل وقوع آن

 

 

 

سندروم منیر (Meniere disease) (هیدروپس آندولنفاتیک) یا به صورت عامیانه بیماری فشار گوش، از اختلالات شایع گوش داخلی و يكي از مهمترين دلايل سرگيجه واقعي در گوش داخلي به حساب مي آيد که دارای سه نشانه‌ی مهم سرگیجه شدید(با حملات ناگهانی)، وزوز گوش(tinnitus) و کم شنوایی حسی- عصبی نوسانی است. این بیماری اولین بار توسط "دکتر پروسپر منیر" در سال 1861 توصیف گردید.

معمولا چکاب قلبی ـ عروقی و مغز و اعصاب اولین قدمی است که برای بیمار انجام می‌شود و اگر دلیلی برای سرگیجه ناگهانی یافت نشود، ارزیابی گوش در اولویت قرار می‌گیرد. خیلی از بیماران باورشان نمی‌شود که این حمله ناگهانی و خطرناک، که ممکن است حتی بیمار را به زمین زده باشد، می‌تواند ناشی از اختلالی در گوش باشد.
سندروم منیر در اثر افزایش مایع گوش داخلی که آندولنف نامیده می‌شود و در نتیجه بالا رفتن فشار گوش داخلی رخ می‌دهد. از آنجا که گوش داخلی مسئول حس شنوایی و تعادل است، بیماری منیر اغلب این دو حس را تحت تاثیر قرار می‌دهد بنابراین علائمی مانند کاهش شنوایی، وزوز گوش (زنگ زدن در گوش) و سرگیجه بیشتر شایع هستند.

 

• حملات ناگهانی سرگیجه گاهی آنقدر شدید است که پس از ایجاد ترس و دلهره در بیماران و اطرافیان آنها، بیمار را روانه اورژانس می‌کند. ممکن است این علائم در شدت متفاوت بوده و در طول دوره بیماری، نوسان داشته باشند. از ویژگی‌های منیر، ناگهانی بودن حملات است. این حالت مدام در حال رخ دادن و از بین رفتن است و حتی ممکن است ماه‌ها و سال‌ها بدون علامت در بدن باقی بماند.

شیوع منیر در سنین 40 تا 60 بسیار بالاست و نسبت ابتلای زنان به مردان بیشتر است. ابتلای هر دو گوش به این عارضه یکسان است، اما بیماری در 20 درصد موارد دو طرفه است.

علت این بیماری هنوز ناشناخته است، اما احتمالاً عواملی مانند ترشح نابجای مایع، که شاید به دلیل انسداد یا اختلالات آناتومیک غیر طبیعی باشد، اثرات هورمونی و مواد عصبی- شیمیایی غیرطبیعی بر جریان خون، عفونت های ویروسی، ضربه به سر(تروما)، استرس و اضطراب مزمن، واکنش‌های آلرژیک، بیماری‌های خود ایمنی و سابقه خانوادگی مثبت(زمینه ژنتیکی) در بروز این بیماری موثر هستند و بدلیل اینکه علت خاصی مشخص نشده است، احتمال دارد که بیماری منیر حاصل ترکیبی از این عوامل باشد. در واقع هنوز مشخص نشده این افزایش مایع علت این بیماری است یا منیر نتیجه بیماری دیگری است. برای مثال بسیاری از بیماران دچار میگرن، ممکن است علایمی شبیه منیر ایجاد کنند.

 

علایم بیماری منیر عبارتند از:
• اپیزود عود شونده و تکرار شونده سرگیجه
• احساس چرخش که خود به خود شروع و متوقف می شود
• اپیزودهای سرگیجه بدون هشدار پدید می آیند و معمولا 20 دقیقه تا چند ساعت طول می کشند، اما نه بیشتر از 24 ساعت
• سرگیجه شدید می تواند موجب تهوع و استفراغ شود
• کم شنوایی حسی عصبی متغیر و پیشرونده و در نهایت، بیشتر افراد دچار کم شنوایی دائمی می شوند
• وزوز گوش(صدای غرش باد، همهمه و صداي زنگ)، درک صدای بلند یا صدای سوت زدن در گوش
• احساس پری یا سنگینی در گوش
پس از یک دوره یا اپیزود، نشانه ها و علائم بهبود می یابند و ممکن است به طور کامل ناپدید شوند، دوره ها میتوانند از یک هفته تا چندین سال اتفاق بیفتند.
سه نشانه سرگیجه، وزوز گوش و کم شنوایی از مهم‌ترین علائم این بیماری هستند، افت شنوایي متغير در مراحل اوليه بيماري به ويژه در فركانس هاي بم ديده مي شود با گذشت زمان كاهش شنوائي دائمي و در تمام فركانس ها پيشرفت ميكند. سرگیجه معمولاً مشکل اصلی بیماران است، با این حال تا به حال هیچ آزمون تشخیصی قطعی برای این بیماری یافت نشده است. حملات سرگيجه معمولاً 20 دقيقه تا 2 ساعت و در بعضي بيماران بيشتر طول مي كشد كه در اين مدت بيمار قادر به انجام فعاليت هاي روزمره زندگي نمي باشد، بيمار ممكن است بعد از حملات سرگيجه چندين ساعت خواب آلوده باشد و احساس عدم تعادل نيز چندين روز طول بكشد اين علائم ممكن است جزئي و خفيف باشد و يا با بروز حملات سرگيجه شدید، پي در پي و ناگهاني باعث ناتواني فرد شوند.
در بعضی مواقع ممکن است فقط برخی از این علائم وجود داشته باشند. نکته مهم آن است که گاهی فشار گوش رخ می‌دهد بدون این‌که تشخیص قطعی بیماری منیر وجود داشته باشد و در این موارد ممکن است درمان بموقع مانع از بازگشت سرگیجه شود.

چگونگي تشخيص بیماری منیر
ابتدا تاريخچه کامل شامل چگونگي سرگيجه، شدت، مدت زمان و تداوم آن همچنين مدت زمان كم شنوایي، تغييرات آن، وزوز گوش و احساس پري در يك يا هر دو گوش و اطلاعات ديگري نیز در مورد سابقه بيماري سیفليس، اوريون، ديگر عفونت هاي جدي، التهابات چشم، نقص سيستم ايمني، آلرژي و جراحي گوش در گذشته از بيمار پرسیده مي شود. همچنين در مورد سلامت عمومي مثل ديابت، فشار خون، چربي خون بالا، مشکلات تيروئيد، اختلالات عصبي- رواني از بيمار سوال مي شود كه در صورت وجود اين بيماري ها براي بررسي و درمان آن اقدام مي شود.
با كامل شدن تاريخچه بیماری، تست هاي تشخيصی عملكرد شنوایي و تعادل انجام مي شود. آزمايش های سنجش شنوائي معمولاً بيانگر كاهش شنوایی حسي در گوش مبتلا مي باشند. درصد تمایز گفتار (توانايي بيمار براي تشخيص بين لغات مشابه از لحاظ آوایی) اغلب در گوش مبتلا كاهش مي يابد. امروزه با پیشرفت فناوری، ارزیابی دقیق همه قسمت های گوش(خارجی، میانی، داخلی و عصب) براحتی مقدور است. متخصصان شنوایی شناسی در کلینیک‌های تخصصی شنوایی و سرگیجه با استفاده از ابزارهای دقیق ارزیابی، می‌توانند گوش شما را ارزیابی کنند، بنابراین هر زمانی که علائم شبیه بیماری منیر را احساس کردید، می‌توانید با مراجعه به شنوایی شناس و متخصص گوش، حلق و بینی، اختلال گوش داخلی را تشخیص دهید. هر چه زودتر به متخصص مراجعه کنید احتمال درمان شما افزایش می‌یابد و می‌توانید از وقوع سرگیجه‌های ناگهانی و حمله‌ای جلوگیری کنید.
تست هاي تشخيصی تعادل بهمراه تست هاي ديگری از جمله MRI و CT براي رد يا وجود تومور در عصب بكار میروند. اين نوع تومور نادر است اما ممکن است باعث بروز علائم و نشانه هايي شبيه منير شود.
تست هایی که عملکرد تعادلی گوش داخلی را ارزیابی می کنند عبارتند از:
الکترونیستاگموگرافی(ENG)/ویدئونیستاگموگرافی(VNG): این تست با ارزیابی حرکات چشم، عملکرد تعادل را ارزیابی می کند. سنسورهای مرتبط با تعادل در گوش داخلی با عضلات کنترل حرکت چشم ارتباط دارند. این اتصال شما را قادر می سازد سر خود را در حالی که چشم خود را روی یک نقطه متمرکز می کنید حرکت دهید.
آزمون صندلی چرخان: مانند VNG، این آزمون ارزیابی عملکرد گوش داخلی بر اساس حرکات چشم است. شما روی یک صندلی چرخشی کنترل شده با کامپیوتر می نشینید که گوش داخلی شما را تحریک کند.
آزمون پتانسیل های برانگیخته دهلیزی(VEMP): این آزمون نه تنها تشخیص منیر بلکه نقش نظارتی هم بر بیماری دارد و تغییرات مشخصی را در گوش آسیب دیده افراد مبتلا نشان میدهد.
پوسچروگرافی: این آزمون کامپیوتری نشان می دهد که کدام بخش از سیستم تعادل، بینایی، گوش داخلی، حس عمقی، ماهیچه ها، تاندون ها و مفاصل، دارای مشکل است. برای انجام، شما با پوشش ایمنی روی یک پلت فرم می ایستید و تعادل خود را در شرایط مختلف نگه میدارید.
تست ایمپالس تصویری سر (VHIT): این تست از ویدئو برای اندازه گیری واکنش چشم به حرکات ناگهانی استفاده می کند. در حالی که شما در یک نقطه تمرکز می کنید، سرتان به سرعت و بصورت غیرقابل پیش بینی می چرخد. اگر چشم خود را هنگامی که سرتان چرخانده می شود از هدف خارج کنید، یک رفلکس غیر طبیعی خواهید داشت.
الکتروکوکلئوگرافی(ECochG): این آزمون در پاسخ به صداها در گوش داخلی و برای تعیین اینکه آیا مایعی غیرطبیعی در گوش داخلی وجود دارد یا نه، انجام میشود اما فقط مختص بیماری منیر نیست.

درمان بیماری منیر
گرچه درمان قطعی برای بیماری منیر وجود ندارد، اما می‌توان با برخی درمان‌ها علائم آن را کنترل کرد که ابتدا به صورت درمان طبی و دارویی و نهایتاً جراحی توسط متخصص گوش، حلق و بینی انجام می‌شود. در واقع بعضی از داروها ممکن است تعداد و شدت حملات سرگیجه را کاهش دهند و در موارد شدید که به دارو و دیگر تکنیک‌های غیرتهاجمی پاسخ نمی‌دهد، ممکن است عمل جراحی تجویز شود.
داروهای ضد تهوع که بطور معمول برای تهوع و استفراغ استفاده می‌شوند، مانند مکلیزین یا دیازپام که ممکن است احساس چرخش و تهوع و استفراغ را کنترل کنند همچنین داروی ضد تهوع دیگری، مانند پرومتازین، ممکن است تهوع و استفراغ را در حین اپیزود سرگیجه کنترل کند.
داروهای مورد استفاده در بیماری‌های حرکتی نیز ممکن است در این زمینه مفید باشند. دیورتیک با افزایش دفع آب از طریق ادرار می‌تواند در کاهش فشار مایع در گوش داخلی موثر باشد که برای مدیریت بلند مدت بیماری استفاده میشود و معمولا با محدود کردن مصرف نمک همراه است.
کورتیکواستروئیدها نیز باعث کاهش التهاب شده و به نظر می‌رسد برای کاهش فشار مایع گوش داخلی مفید باشند اما باعث درمان منیر نمیشوند بلکه شدت علایم را کاهش میدهند.
جنتامایسین هم یک آنتی بیوتیک است که ممکن است به کاهش شدت و طول مدت سرگیجه کمک کند با این وجود خطر کاهش شنوایی هم وجود دارد. این دارو گاهی به صورت تزریقی نیز تجویز می‌شود.
برخی داروهای گروه آنتی هیستامین نیز ممکن است مؤثر واقع شوند. البته همه این موارد بعد از معاینه بیمار بایستی توسط پزشک معالج و در صورت لزوم تجویز گردد. درصورتی که به درمان‌های دارویی پاسخ منفی داده شود و حملات ناتوان کننده سرگیجه ادامه یابد، از درمان جراحی استفاده می‌شود.
همچنین از نظر درمانی بهتر است به بیمار اطمینان و آرامش دهیم. تجویز یک آرامبخش گاهی به بهبود بیماری کمک می‌کند. اعتقاد بر این است که غذای فرد بی نمک باشد و به جای نمک طعام از کلرور پتاسیم یا کلرور آمونیوم استفاده شود. گاهی اسیدنیکوتینیک نیز مؤثر است. همچنین تشویق بیمار به نوشیدن بیشتر مایعات و پرهیز از مواد کافئین‌دار مانند نوشابه‌، قهوه، چای پررنگ و نهایتاً بهبود وضعیت روانی و اجتماعی همراه با کاهش استرس در این بیماران با انجام اقدامات موثر توصیه می‌شود.
درمان توانبخشی: در صورت بروز اختلالات بین اپیزودهای سرگیجه، درمان توانبخشی وستیبولار ممکن است تعادل بیمار را بهبود ببخشد.
سمعک: وجود سمعک در گوش مبتلا به منیر، شنوایی را بهبود میبخشد. با مراجعه به یک متخصص شنوایی شناس میتوانید درباره اینکه کدام مدل سمعک برای شما مناسب است، مشاوره کامل بگیرید. در واقع سمعک برای جبران کاهش شنوایی و وزوز گوش ناشی از منیر بسیار موثر میباشد.

عمل جراحی برای بیماری منیر

 

 

 

اگر حملات سرگیجه مربوط به منیر بسیار شدید و ناتوان کننده باشند و درمان های دیگر به بیمار کمکی نکنند، عمل جراحی ممکن است گزینه خوبی باشد که عبارتند از:

 

• روش شانت آندولنفاتیک :

شانت آندولنفاتيك يا روش دکمپرسیون (endolymphatic sac decompression) نوعی عمل جراحی گوش است كه در آن ساک اندولنفاتیک که محل تجمع مایعات گوش داخلی است، باز می شود(همراه با حفظ شنوایی بیماران). آندولنفاتیک نقش مهمی در تنظیم سطح مایع گوش داخلی دارد که این روش جراحی می تواند سرگیجه را با کاهش تولید مایع یا افزایش جذب آن کاهش دهد. در دکمپرس آندولنفاتیک، بخش کوچکی از استخوان بالای ساک اندولنفاتیک (با هدف کاهش فشار روی ساک آندولنفاتیک) خارج می شود و یک مسیر برای آندولنف به داخل فضای ساب آراکنوئید یا ماستوئید فراهم می آید تا تخلیه شود. در برخی موارد، این روش همراه با قرار دادن یک شانت بوده(لوله ای که مایع اضافی را از گوش داخلی تخلیه می کند)، با اين روش حملات سر گيجه در 2/1 تا 3/2 افراد كنترل مي شود، اما تعادل افراد دائمي نيست. زمان بهبود بعد از عمل در مقايسه با روش هاي ديگر كوتاهتر است. این فرایند حملات سرگیجه و کاهش شنوایی پیشرونده را حداقل به صورت موقت قطع کرده و از بیشتر شدن کاهش شنوایی در گوش درگیر پیشگیری می کند. در برخی موارد، این فرایند جراحی شنوایی را بهتر می کند. با این وجود علائم معمولا بعد از یک سال یا بیشتر برمیگردند. اگر فرد سرگیجه ای داشته باشد که به شدت ناتوان کننده باشد، پزشک ممکن است توصیه به انجام فرایندی کند که در آن عصب وستیبولار (که برای تعادل ضروری است) قطع می شود.

 

• قطع عصب وستیبولار:

Vestibular neurectomy شامل قطع عصبی است که حسگرهای تعادل را در گوش داخلی شما به مغز متصل میکند (قطع عصب وستیبولار از محل خروج آن از گوش داخلی به سمت مغز). این روش معمولا مشکلات مربوط به سرگیجه را در عین تلاش برای حفظ شنوایی در گوش آسیب دیده بهبود می دهد در واقع حملات سرگيجه در تعداد زيادي از بيماران به طور موقت درمان مي شود و در بيشتر افراد شنوائي حفظ مي شود، همچنین نیاز به بیهوشی عمومی و بستری شدن در بیمارستان هم دارد.

 

• لابیرنتکتومی شیمیایی :

برای موارد شدید کاهش شنوایی، تخریب شیمیائی سیستم وستیبولار (chemical labyrinthectomy) انجام می شود، که در آن لابیرنت وستیبولار (قسمتی از گوش داخلی که مسئول تعادل و شنوایی است) تخریب میشود. در نتیجه این روش، هر دو بخش عملکرد تعادل و شنوایی گوش از بین میروند(این روش فقط در صورتی انجام می شود که تمام یا نزدیک به کل شنوایی از دست رفته باشد). به اين ترتيب كه داروئي مانند جنتامايسين یا استرپتومایسین (از طریق پرده تمپان) در گوش مياني تزريق مي شوند، جنتامايسين آنتي بيوتيكی است كه بیشتر باعث كاهش عملكرد تعادل در گوش تحت درمان و در نتیجه كنترل سرگيجه با حفظ شنوائي در سه چهارم موارد مي شود، بجز دوره ای کوتاه پس از درمان كه به عنوان دوره عدم تعادل یا دوره تطابق بيمار با سطح جديدي از عملكرد تعادل نام دارد، اين درمان قابل تحمل ميباشد. همچنين در مقايسه با ديگر روش هاي جراحي ساده تر و كم خطر تر مي باشد.
لابیرنتکتومی در واقع استاندارد طلائی جراحی در سرگیجه است. بهبود علائم در بیش از ۹۰% بیماران رخ میدهد. در بیمارانی که منیر دو طرفه دارند، استرپتومایسین بصورت وریدی استفاده میشود که تخریب دو طرفه وستیبول با حفظ شنوایی رخ میدهد.

 

توصيه هايي براي تغيير سبک زندگي جهت کاهش حملات بيماري منیر
يك رژيم غذایي كم نمك و مدر (افزايش دهنده ادرار) ممكن است باعث كاهش تعداد حملات بيماري در بعضي بيماران شود، (نمک را محدود کنید، چراکه مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های پر نمک می تواند باعث حفظ مایعات شود پس هدف هر روزتان 1500 تا 2000 میلی گرم سدیم باشد و مصرف نمک خود را به طور مساوی در طول روز پخش کنید.) در واقع مصرف داروهاي منظم طبق دستور پزشک و مصرف غذای كم نمك اهميت زيادي دارد.
بيمار بايد از مصرف كافئين، سيگار و الكل اجتناب كند. خواب منظم و تغذيه مناسب اهميت زيادي دارد. همچنين از انجام فعاليت فيزيكي زیاد و خستگي مزمن پرهیز شود.
مدیریت استرس: استرس ممكن است باعث تشديد سرگيجه و وزوز گوش در بيماري منير شود در نتیجه مدیریت آن می تواند باعث کاهش شدت علائم شود و در مقابله با منیر کمک کند. روان درمانی میتواند در شناسایی عوامل استرس زا و ایجاد استراتژی هایی برای مقابله با بیماری مفید باشد.

• تاکتیک های خاصی می تواند به کاهش تاثیر بیماری منیر کمک کند. این نکات را برای استفاده در طول یک اپیزود در نظر بگیرید:

• وقتی احساس سرگیجه می کنید، بنشینید یا دراز بکشید.
• در طی اپیزود سرگیجه، از مواردی که می توانند علائم و نشانه های شما را بدتر کنند، مانند حرکت ناگهانی، چراغ های روشن، تماشای تلویزیون و یا خواندن اجتناب کنید.
• در طول و پس از حملات، استراحت کنید، عجله نکنید تا به فعالیت های عادی خود بازگردید.
• آگاه باشید که ممکن است تعادل خود را از دست بدهید و افتادن می تواند منجر به آسیب جدی شود.
• اگر با نور در شب می خوابید، از روشنایی مناسبی استفاده کنید.
• اگر مشکلات مزمن تعادلی دارید، با یک عصا برای ثباتتان راه بروید.
• اگر اپیزودهای مکرر سرگیجه دارید، از رانندگی با ماشین و یا استفاده از ماشین آلات سنگین اجتناب کنید، انجام این کار می تواند منجر به حادثه و آسیب می شود.
 چند نکته:
 در این بیماری، اختلال هوشیاری و سردرگمی غیرعادی است، در صورت وجود این علائم باید به فکر علت دیگری بود.
 در این بیماری سرگیجه بصورت ناگهانی بروز می‌کند که در فواصل نامنظم به مدت چند ساعت رخ می‌دهد.
 عده‌ای از بیماران دچار اختلال حرکتی و عدم تعادل می‌شوند.
 در هنگام سرگیجه، دو بالش را در دو طرف سر قرار دهید، چشمان خود را ببندید و در محیطی آرام و مناسب قرار بگیرید.
 وزوز گوش، کوتاه مدت و نوسان دار است.
 منیر معمولاً یک گوش را درگیر می‌کند و شانس ابتلا در هر دو گوش یکسان است.

آیا رژيم غذایی خاصی برای مبتلایان به هیدروپس آندولنف یا منیر توصیه میشود؟

 

 

در افراد سالم، ساختار های شنوایی و تعادلی گوش داخلی در محیطی مایع با حجم و ترکیباتی ثابت که مستقل از ترکیبات خون و دیگر مایعات بدن میباشد، فعالیت میکنند. اما به دنبال آسیب یا تحلیل ساختارهای گوش داخلی، این کنترل مستقل از بین رفته و حجم و ترکیبات مایعات گوش داخلی، با تغییرات مایعات بدن متاثر میگردد و میتواند باعث ایجاد علایم هیدروپس یا افزایش فشار و پری گوش، سرگیجه، کم شنوایی، عدم تعادل و ... در فرد گردد.

 

• توصیه های تغذیه ای به مبتلایان منیر برای حفظ ثبات حجم و ترکیبات مایعات بدن:

 کاهش مقدار سدیم دریافتی تا سطح ۱۵۰۰-۲۰۰۰ میلی گرم در روز
 «تغییرات» میزان دریافت روزانه، مهمتر از مقدار مطلق مصرف سدیم است
 مقدار توصیه شده سدیم روزانه در جامعه عمومی نیز کمتر از ۲۳۰۰ میلی گرم در روز است لذا حذف سدیم دریافتی مدنظر نبوده بلکه حفظ آن در محدوده سلامتی با حداقل تغییرات روزانه مدنظر می باشد
 توجه کنید که رژیم ۲ گرمی «سدیم» در مبتلایان به هیدروپس توصیه میشود و نه رژیم۲گرمی «نمک» که علاوه بر سدیم، حاوی کلراید نیز می باشد.
 مصرف مایعات به اندازه کافی
 پرهیز از خوراکی ها و نوشیدنی های با سطح شکر یا نمک بالا
 برنامه غذایی منظم با میان وعده های برنامه ریزی شده
 محدودکردن استفاده از خوراکی ها و نوشیدنی های حاوی کافئین و الکل (به دلیل افزایش احتمال بروز رخداد سرگیجه های میگرنی)
 کنترل مصرف خوراکی ها و داروهای محرک میگرن و تینیتوس

برخی مطالعات، عدم تاثیر رژیم های غذایی بر علایم منیر را ذکر کرده اند که باید به تفاوت های بین فردی در مبتلایان نیز توجه داشت. موارد ذکر شده، پیشنهادات عمومی بدون اعمال محدودیت کلی یا حذف هریک از مواد غذايی می باشد تا حداقل تغییرات در حجم و ترکیب مایعات بدن را شاهد باشیم.

 

 

 

 

ارتباط بیماری منیر و قند خون

تحقیقات جدید نشان داده اند که بین میزان قند خون و بیماری منیر ارتباط وجود دارد.
انسولین، هورمونی است که میزان قند خون را کنترل می‌کند. پزشکان دریافته‌اند که این بیماران در خونشان انسولین زیادی دارند که موجب اختلال در گردش خون میشود، وقتی شما قند فراوان مصرف می‌کنید، قند خونتان به سرعت بالا و پایین می‌رود و گوش‌های شما نمی‌توانند خود را با نوسانات قند خون در بدنتان منطبق نمایند در نتیجه شنوایی‌تان کاهش می‌یابد. از طرفی دیگر، مصرف قند باعث افزایش چربی خون و چربی خون باعث غلیظ شدن خون شده و ورود خون را به شریان باریکی که به گوش داخلی خونرسانی میکند مختل می‌سازد، بنابراین یکی دیگر از شیوه‌ های موثر در درمان، کنترل قند خون است.

همچنین رژیم غذایی ناسالم، استعمال دخانیات، نوشیدن مشروبات الکلی و بالا کلسترول خون، باعث تشدید این بیماری می‌شوند.

 

• از هر ۱۰۰۰ نفر ۱۲ نفر در سراسر جهان به بیماری منیر مبتلا هستند، سندروم منیر معمولا یک طرفه و فقط در ۱۵درصد موارد دو طرفه میباشد.

طبق جدیدترین مطالعات مدیریت علایم این بیماری و رعایت نکات خاصی مخصوصا در رژیم غذایی میتواند به درمان آن کمک کند:

• از اضطراب، کار و خستگی زیاد اجتناب کنید.
• از مصرف سدیم و مواد حاوی شکر به مقدار زیاد پرهیز کنید.
• مصرف آب فراوان
• از مصرف موادی که منجر به بروز التهاب میشوند، مونو سدیم گلوتامات(MSG)، کافئین، نیکوتین و الکل پرهیز کنید.
• تحت نظر داشتن سطح انسولین و فشار خون
• از تغییرات در ارتفاع متمادی که منجر به بروز تغییر در فشار هوا میشوند دوری کنید.